Bizimlə birlikdə “Qayğıdakı tərəfdaşlar” New York UJA-Federasiyası tərəfindən maliyyələşdirilən proqram, Y hər bir fərdin hekayəsini daha yaxşı başa düşmək üçün altı yerli xilaskarın reportajlarını təqdim edəcəkdir. Bu müsahibələr İbrani Çadır Qalereyasında nümayiş olunacaq “Müharibə və Ötəsi Bir Zamanı Yaşamaq: Ruhlu Holokostdan Xilas olanların Portretləri”. Qalereya 8 Noyabr Cümə günü açılacaqdır.
Ruth Wertheimer has been a member at the Y for over a decade. You can find Ruth at the Y for special events and programming, especially at Sunday concerts at the Center for Adults Living Well @ the Y.
Ruth Wertheimer(Roj Rodriguez-in fotoqraflığı: www.rojrodriguez.com)
Ruth Wertheimer was born in Mannheim, Germany on June 6, 1931. At the age of one, her father died. Her mother raised her and her older brother in Mannheim, Germany. Ruth’s mother owned a thrift shop in town. Growing up in Mannheim was difficult. She remembers having very little schooling as a child. Ruth recalls experiencing anti-Semitism from a very young age. She recounts being called a dirty Jew as well as being beaten up in the streets. The anti-Semitism was so rampant that Ruth’s brother used to take her to their grandmother’s house. They would avoid main roads to prevent being beaten up. Their mother could not join them because she was busy working at the family’s store.
In Mannheim, Germany, Kristallnacht began on November 10, 1938. Ruth recalls the events of Kristallnacht, “we lived in this place with an Orthodox synagogue that had a rabbi and a cantor. There was an office there for social workers and a Jewish school. These buildings surrounded a schoolyard…It started at 6 in the morning, you heard the noise of the burning buildings…it was terrible. There was a lot of noise and I was scared.” Ruth’s synagogue, The Haupt synagogue, was destroyed that day.
Once the destruction was finished, Ruth remembers her family’s store being completely ruined. “We had a beautiful photograph of my brother in color and they took it and put it out in the street…and wrote underneath ‘dirty Jew.’ Dirty Jew! It was a beautiful picture.” After seeing the destruction, Ruth’s family decided that they should leave the building they were living in. Her grandmother was a diabetic and she used to receive her injections from nuns so the family decided that it would be best to seek refuge with the nuns. The entire way there, they were followed by teenagers who were calling them ‘dirty Jew’. Ruth was able to find protection with the nuns for a while. From there, she and her family left to stay with relatives.
İldə 1940, Ruth’s brother celebrated his bar mitzvah in an Orthodox synagogue in Mannheim. Three weeks after this joyous occasion, she and her family were rounded up and brought to a camp called Camp Gurs in France. Ruth remembers “we had one hour to pack and we didn’t know where we were going. We were put in some kind of recreation hall overnight, I’m not sure anymore, and the next day we were put on a train and we did not know where we were going. I had a grand aunt that was there too and she was with us and she brought sugar cubes and lemon to eat. We had nothing to eat. Finally we arrived in the camp. It was horrible: you had mud up to your knees, you were in a barrack with 20 people maybe. Rat, mice, lice, you name it. You slept on the floor with straw.” After being in Camp Gurs for a year, someone from the organization OSE (Oeuvre de Secours aux Enfants) came to the camp. OSE is a French- Jewish organization that saved hundreds of refugee children during the Holocaust. The representatives from OSE asked the parents in the camp if they wanted to give up their children. Ruth recollects that her mother never wanted to give up any of her children, but with great difficulty, she did. Ruth was given up first. From Camp Gurs, Ruth was taken to Chabannes. After being in Chabannes for some time, Ruth remembers that it was not safe there anymore and some of the older children were taken to Auschwitz. After this, OSE felt that it would be best to move the children.
Ruth was placed with a Jewish family for four months. She was then moved to a gentile family. Ruth remembers, “…my name was not Ruth anymore. I was Renee…I wasn’t Jewish then.” In France, children went to school on Saturdays instead of Thursdays. Ruth went to school on Saturdays. One day at school, the police came and began to question Ruth, “I was always told to tell the truth. So I told the police everything.” She informed the family that she was staying with and that night, social workers from OSE came and took Ruth and placed her in a convent in 1943. She changed her name again to Renee Latty.
While hiding in the convent, Ruth remembers, “I did the sign of the cross with the left hand, you are supposed to do it with the right hand! Then they brought me to church and I didn’t know anything. Everyone was going into a booth so I went too. It was a confession booth. I didn’t know what that was…I didn’t know what to do…I became so Catholic, that you didn’t know that I was never not Catholic.” Ruth stayed in the convent for about a year until the war was liberated.
After the war was liberated, Ruth stayed at different OSE homes. For two years, Ruth did not know where her brother was. She and her brother finally reunited at one of the OSE homes. They then lived in Limoges, France and then near Paris before traveling to America together.
At the age of 15, Ruth, her brother, və 72 other children traveled to America together on the children transport. They landed in America on September 7, 1946. The boat was overcrowded and many of the children were sea sick. When they arrived in New York, there was a strike at the pier and they could not dock. The OSE was able to arrange for a small boat to come and take the children ashore.
When Ruth first got to America, she lived with an aunt and uncle and says that it was very difficult for her. Shortly after, she moved to Queens with another relative. This relative had a daughter around the same age as Ruth. She remembers starting school and that her relative’s daughter went to a better school than she did. Ruth had a difficult time managing in school and her relatives told her that if she did not finish school, they would kick her out. Because she was having such difficulties in school, Ruth was kicked out in 1948.
Since June 1948, Ruth has lived in Washington Heights. She realized that she had to learn a trade in order to survive so she decided to go to beautician school. She attended the Wilfred Academy and fell in love with her courses. She went on to receive her beautician’s license. Hebrew Tabernacle was the first synagogue she joined since she came to America and she has been a member ever since. She has one son and two grandchildren who live in Wisconsin.
Bu müsahibə Y's Partners in Caring təşəbbüsündən Halley Goldberg tərəfindən aparıldı və YM -ə aiddir&Washington Heights və Inwood -dan YWHA. Həm Y -nin, həm də müsahibin yazılı razılığı olmadan bu materialdan istifadə qəti qadağandır. Burada Tərəfdaşların Qayğısı proqramı haqqında daha çox məlumat əldə edin: http://ywashhts.org/partners-caring-0
İbrani Tabernacle Armin və Estelle Qızıl Qanad Qalereyasıilə qürur duyan ortaqlıqdaYM&Washington Heights və Inwood -dan YWHAsizi evimizə dəvət edirNoyabr / Dekabr, 2013 Sərgi“Müharibə və Ötəsi Bir Zamanı Yaşamaq: Ruhlu Holokostdan Xilas olanların Portretləri” tərəfindən fotoşəkillər və heykəltəraşlıqla: YAEL BEN-ZION, PETER BULOW və ROJ RODRIGUEZ. Yaddaşda xüsusi bir xidmətlə birlikdənin75Kristallnacht -ın ildönümü -Qırılan Şüşə GecəsiXidmətlər və Sənətçinin Açılış Qəbulu, Cümə, 8 noyabr, 2013 7:30 səhər.
Y : ” Onilliklər ərzində Washington Heights/Inwood Y olmuşdur, və olmağa davam edir, sığınacaq axtaranlar üçün sığınacaq, hörmət və anlayış. Qapılarımıza girən və proqramlarımıza qatılan bir çox insan, təsəvvür belə edə bilmədiyimiz sınaq və məşəqqətlərdən keçdi. Bəzi, kim bu sərginin bir hissəsi olacaq, belə bir dəhşət dünyaya sadəcə "Holokost" kimi tanındı – Avropanın altı milyon yəhudisinin sistematik şəkildə öldürülməsi.
Y -də keçmişi xatırlayırıq, o dövrdə yaşayan və ölənlərə hörmət edin, və həqiqəti gələcək nəsillər üçün qoruyun. Özümüzün və uşaqlarımızın xatirinə, müharibənin pisliklərini yaşayanların hekayələrini ötürməliyik. Gələcək üçün öyrəniləcək dərslər var. Müsahibələr Halley Goldberg tərəfindən sənədləşdirilmişdir, "Qayğıkeşlikdə ortaqlar" proqramının rəhbəri. Bu həyati proqram, New York UJA-Federasiyasının səxavətli bir qrantı sayəsində mümkün oldu, Washington Heights və Inwooddakı sinaqoqlar ilə əlaqələri gücləndirmək üçün hazırlanmışdır. “
Birgə sənət sərgimizdə Holokostdan sağ çıxanların portretləri və müsahibələri yer alır, Hannah Eisner, Charlie və Lilli Friedman, Pearl Rosenzveig, Fredy Seidel və Ruth Wertheimer, hamısı İvrit çadırının üzvləridir, Nasistlərdən qaçan bir çox Alman yəhudisinin Amerikaya gəlmək şanslı olduğu bir yəhudi camaatı, 1930 -cu illərin sonlarında qoşuldu. Bundan əlavə, Holokostdan xilas olan Gizelle Şvarts Bulovu da şərəfləndirəcəyik- rəssamımız Peter Bulowun anası və İkinci Dünya Müharibəsindən sağ çıxan Yan Neznanskiy - Y -nin Baş Proqram Sorumlusunun atası, Victoria Neznansky.
Xüsusi Şənbə Xidməti, dinamiklər ilə, Kristallnachtın 75 -ci ildönümünün xatirəsinə (Qırılan Şüşə Gecəsi) Qızıl Qalereya/Y sərgisinin açılışından əvvəl:Xidmətlər dərhal 7 -də başlayır:30 pm. Hamı iştiraka dəvət olunur.
Qalereyanın iş saatları və ya əlavə məlumat üçün sinaqoqa zəng edin212-568-8304 ya da baxhttp://www.hebrewtabernacle.orgSənətçinin ifadəsi: Yael Ben-Zionwww.yaelbenzion.comYael Ben-Zion Minneapolisdə anadan olub, MN və İsraildə böyüdü. Beynəlxalq Fotoqrafiya Mərkəzinin Ümumi Araşdırmalar Proqramının məzunudur. Ben-Zion müxtəlif qrant və mükafatların sahibidir, son olaraq Puffin Vəqfindən və NoMAA -dan, və əsərləri ABŞ və Avropada sərgiləndi. Əsərindən iki monoqrafiya nəşr etdirmişdir. Əri ilə birlikdə Washington Heights -da yaşayır, və onların əkiz oğlanları.
Sənətçinin ifadəsi: Peter Bulow: www.peterbulow.com
Uşaqlıqda anam, Holokost zamanı gizlənmişdi. İllər keçdikcə, onun təcrübəsi, ya da onun təcrübəsi olduğunu düşündüyüm şey, mənə böyük təsir göstərdi. Bu təsir həm şəxsi həyatımda, həm də sənət həyatımda özünü göstərir. Hindistanda anadan olmuşam, kiçik bir uşaq kimi Berlində yaşadı və valideynlərimlə birlikdə ABŞ -a mühacirət etdi 8. Heykəltəraşlıq üzrə Gözəl Sənətlər üzrə magistrlərim var. Holokostdan sağ qalanların bürünc büstlərini məhdud sayda düzəltməyimə icazə verəcək bir qrant alıcısıyam. Bu layihənin bir hissəsi olmaq istəsəniz mənə bildirin.
Sənətçinin ifadəsi :Roj Rodriges: www.rojrodriguez.com
İş bədənim Hyustondan səyahətimi əks etdirir, TX - doğulduğum və böyüdüyüm yer - Nyu Yorka - harada, etnikinə məruz qalıb, mədəni və sosial -iqtisadi müxtəliflik və immiqrantlara özünəməxsus baxış– Hər kəsin mədəniyyətinə yeni bir hörmət qazandım. Yaxşı tanınmış fotoqraflarla birlikdə təhsil aldım, dünyanı çox gəzdi və bu sahədə bir çox ən yaxşı mütəxəssislə əməkdaşlıq etdi. Yanvar ayından, 2006, müstəqil fotoqraf kimi karyeram, dünyanı bölüşmək və yaradıcılığımızı bir bütün olaraq necə həyata keçirmək barədə öz anlayışımdan irəli gələn şəxsi fotoqrafiya layihələri üzərində işləmək prosesinə çevrildi.
