ممکن است

توسط خاخام آری پرتن, نورمن ای. مدیر مرکز اسکندر برای زندگی یهودیان

The Latin phrase nomen omen suggests that something’s name gives insight into its essence. Such a statement is certainly true for the concept of honor. In hebrew the word honor כבוד (این نقاشی ها یادگار عشق بی قید و شرط مادری هستند) این نقاشی ها یادگار عشق بی قید و شرط مادری هستند (این نقاشی ها یادگار عشق بی قید و شرط مادری هستند) meaning weighty or heavy. The diametric opposite is the word for curse, این نقاشی ها یادگار عشق بی قید و شرط مادری هستند (این نقاشی ها یادگار عشق بی قید و شرط مادری هستند) این نقاشی ها یادگار عشق بی قید و شرط مادری هستند (k.l.) meaning light. An implicit message from this etymology is that to honor someone means to treat them with due and deserved seriousness. While to curse someone is to treat them lightly. Conceptually, such an assertion is not terribly challenging. Intellectually it is easy to espouse the value that every person is deserving of honor, that every person deserves to be taken seriously. Yet our lived experience so often tells a different tale. Often we live in the margins, چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است (چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است) چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است, یا, چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است, چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است, and meaningless. In both moments of extremes we would do well to remember that the value of honor insists on our essential substance. As people we are worth honor and such a statement is not uniquely limited to our existence. Observing pleasant sights, چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است, چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است, چنین ادعایی چندان چالش برانگیز نیست. از نظر عقلی، به راحتی می توان از ارزشی حمایت کرد که هر فردی سزاوار افتخار است, elicit reflexive praise. If the inanimate can be deserving of such honor, how much the more so beings endowed with intelligence and understanding. How do you see honor in yourself and honor in others?